Na de diagnose uitgezaaide borstkanker en een zware operatie vond Ineke (58) nieuwe kracht in bewegen. Ze nam deel aan een wetenschappelijk onderzoek en volgde een beweegprogramma bij een fysiotherapeut waardoor ze opnieuw leerde vertrouwen op haar lichaam. Dit beweegprogramma is mede in het centrum voor kwaliteit van leven ontwikkeld. “Bewegen is het goud als je weer iets van je leven met kanker wilt maken.”

Gedurende een jaar dacht Ineke dat ze kampte met een burn-out. De rugpijn die haar dagelijks parten speelde, wees volgens de huisarts die kant op. “Misschien wilde ik het zelf ook graag geloven,” vertelt ze. Maar de klachten werden erger. Na talloze bezoeken aan de huisarts en uiteindelijk een MRI kwam een schokkende diagnose: borstkanker, uitgezaaid naar de rugwervels. “Ik zat nog één breuk van een hoge dwarslaesie af.”

Op eigen kracht verder

In het UMC Utrecht volgde een zware operatie: artsen haalden Ineke’s aangetaste wervels weg en verstevigden haar rug met stalen stangen. “Het was alsof ik een nieuwe wervelkolom had gekregen, maar dan minder beweeglijk.” Daarna startte bestraling en een antihormoontherapie die gelukkig aansloeg. De periode erna was zwaar. “Ik kon vijf minuten lopen, had veel zenuwpijn en moest met een rollator de straat op. Niemand sprak over een beweegprogramma, maar ik wilde verder. Ik moest zelf het initiatief nemen om verder te komen.”

Bewegen als medicijn

Via haar oncoloog hoorde Ineke over de PREFERABLE-EFFECT-studie, een beweegprogramma in studieverband voor mensen met uitgezaaide borstkanker in de botten. Ze besloot mee te doen. “In het begin durfde ik bijna niets. Ik had al het vertrouwen in mijn lichaam verloren. Zelfs op een wiebelbal staan vond ik doodeng.”

Langzaam maar zeker kwam de vooruitgang. Ineke leerde opnieuw balans houden, traplopen, en zelfs in- en uitstappen in de bus. “Het klinkt klein, maar dat vergroot je wereld enorm. Opeens kon ik weer naar de stad of de bibliotheek.” Ook kreeg ze een speciale ligfiets. Na negen maanden trainen, liep Ineke binnenshuis zonder stok. En ze ging door, tot ze tenslotte haar stok thuis durfde te laten. “Ik train nu al ruim tweeënhalf jaar twee keer per week. Ik voel me geen patiënt meer in revalidatiezin.”

Leven in het nu

Maar een patiënt in oncologische zin blijft Ineke wel. “Uitgezaaide borstkanker is niet te genezen. Ik weet dat er een moment komt dat de tumor een weg rond de medicatie vindt. Maar ik kijk niet verder vooruit dan twee jaar. Ik kan denken over alles wat fout kan gaan, maar dat gaat me vandaag geen leukere dag geven.” Het beweegprogramma heeft haar niet alleen fysiek, maar ook mentaal sterker gemaakt. “Ik hoef niet meer op een mindfulnesscursus.”

Bewegen is goud

Ineke hoopt dat andere patiënten met kanker ook de kans krijgen – of nemen – om te sporten op dezelfde manier zoals zij. “Grijp elke kans aan, en organiseer het zelf als het niet wordt aangeboden. Voor mij maakte dit programma het verschil tussen in bed blijven liggen of weer een leven hebben. “Bewegen is het goud als je weer iets van je leven met kanker wilt maken. Het helpt tegen angst, tegen isolement, en het geeft structuur. Dat gun ik iedereen.”